Details
Name
Brug 235, Henk van Laarbrug, Amsterdam
.jpg&width=150&height=150&imageformat=jpg)
Number of images: 9
IntroductionKramerbrug in de Watergraafsmeer.
AddressLinnaeusparkweg over de Eerste Molenwetering
PlaceAmsterdam
CountryNederland
Object typeBrug
Creator Piet Kramer (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Publieke Werken (Architect)
Production date - 1928
MaterialBaksteen, Smeedijzer
Current conditionLocatie ongewijzigd en nog altijd in gebruik
ClientGemeente Amsterdam
Current ownerGemeente Amsterdam
BackgroundIn 1921 annexeerde Amsterdam de gemeente Watergraafsmeer. Op deze plek stonden alleen huizen aan de Linnaeusparkweg tot aan de Nieuweweg (thans Wethouder Frankenweg). Na 1921 werden nieuwe wijken gebouwd en werden goede bruggen noodzakelijk.
DescriptionDe leuning van brug 235 sluit aan bij het hek van gemaal nr. 021 aan het Galileïplantsoen.
Vanaf het Galileïplantsoen is de zijkant van de brug bijna niet te zien. Bomen en struiken houden hem aan beide kanten verborgen. Het is een bakstenen welfbrug. De boog is afgewerkt met spiraalmetselverband. Aan de waterkant zijn de stenen horizontaal geplaatst en lopen de natuurstenen incrustaties van de ronde bovenkant van de leuning uit in een punt. Tussen de incrustaties zijn de bakstenen verticaal geplaatst. Aan de loopkant verticaal geplaatste stenen. Daar zijn de incrustaties recht afgesneden en daaronder springen vijf rijen bakstenen naar het midden toe steeds iets meer naar achteren. De kop van de balustrade loopt een beetje op en sluit aan op een houten hek.
Aan de overkant is de brugleuning geklemd tussen twee huizen, waarvan de zijmuren in het water staan.
Helaas is het metselwerk van alle bruggen aan het Galileïplantsoen in slechte staat.
Vanaf het Galileïplantsoen is de zijkant van de brug bijna niet te zien. Bomen en struiken houden hem aan beide kanten verborgen. Het is een bakstenen welfbrug. De boog is afgewerkt met spiraalmetselverband. Aan de waterkant zijn de stenen horizontaal geplaatst en lopen de natuurstenen incrustaties van de ronde bovenkant van de leuning uit in een punt. Tussen de incrustaties zijn de bakstenen verticaal geplaatst. Aan de loopkant verticaal geplaatste stenen. Daar zijn de incrustaties recht afgesneden en daaronder springen vijf rijen bakstenen naar het midden toe steeds iets meer naar achteren. De kop van de balustrade loopt een beetje op en sluit aan op een houten hek.
Aan de overkant is de brugleuning geklemd tussen twee huizen, waarvan de zijmuren in het water staan.
Helaas is het metselwerk van alle bruggen aan het Galileïplantsoen in slechte staat.
Sources
Wim de Boer en Peter Evers, Amsterdamse bruggen, 1910-1950 (Amsterdamse Raad voor de Stedebouw 1983).
Jaap Kruizinga, Het XYZ van Amsterdam.
Ons Amsterdam 41 pag. 237-241 (1988).
Submitted by Corrie Groen- Pickhard
Professional or personal relationHet bijzondere aan deze brug en de twee andere bruggen aan het Galileïplantsoen is dat ze duidelijk verwant zijn en toch alle drie anders.
Related objects